Γιατί να διδάσκεται η διδασκαλία αμφιλεγόμενων ζητημάτων;

Από το European Wergeland Centre
Η εκμάθηση του τρόπου διαχείρισης όσον αφορά τα αμφιλεγόμενα ζητήματα εντός της αίθουσας διδασκαλίας βοηθά στην ανάπτυξη θεμελίων για αποτελεσματική διδασκαλία. Την σημερινή εποχή, είναι απαραίτητο ένας/μια εκπαιδευτικός να κατανοεί όχι μόνο τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουν οι μαθητές, αλλά και το πως εξελίσσονται εντός του κοινωνικού πλαισίου. Η κατανόηση αυτή υποδηλώνει παιδαγωγική γνώση, γνώση σχετικά με τη διδασκαλία μαθητών/τριων με διαφορετικές απόψεις και υπόβαθρα, καθώς και γνώση για τη δημιουργία συνθηκών, ώστε να γίνει η τάξη ένας ασφαλής και παραγωγικός χώρος.

Μεταξύ των θεμελίων αυτών συγκαταλέγονται οι δεξιότητες αυτό-αναστοχασμού όσον αφορά στις προσωπικές και επαγγελματικές εμπειρίες του εκπαιδευτικού, καθώς και συνειδητές ενέργειες βασισμένες στην αυτό-επίγνωση. Προκειμένου να ενεργήσει ως παράγοντας αλλαγής, ο/η εκπαιδευτικός θα πρέπει να μπορεί να αναλύει την πρακτική του/της, καθώς και τον επαγγελματικό του ρόλο ως στοχαστικός επαγγελματίας.

Η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος εντός σχολικής τάξης αποτελεί έναν από τους κύριους στόχους του εκπαιδευτικού. Η αίθουσα διδασκαλίας είναι μια κοινωνική οντότητα, όπου δύναται να εφαρμοστεί ο δημοκρατικός πολιτισμός. Προκειμένου να επιτευχθεί μια τέτοια εμπειρία, θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαία ενεργή παρακολούθηση, επικοινωνία με σεβασμό και συνεργασία εκ μέρους των μαθητών/τριων και εκ μέρους του εκπαιδευτικού. Η συζήτηση για τα αμφιλεγόμενα ζητήματα δύναται να λειτουργήσει ως βάση για την καθιέρωση ή τη συστηματική εφαρμογή των παραπάνω πρακτικών. Όπως προαναφέρθηκε, σε πολλές περιπτώσεις τα αμφιλεγόμενα ζητήματα αποτελούν μέρος του προγράμματος σπουδών. Προκειμένου να επιτευχθεί η πλήρης εφαρμογή του, συχνά απαιτείται από τον εκπαιδευτικό να διαθέτει την ικανότητα να διευθύνει τη συζήτηση για το αμφιλεγόμενο ζήτημα μέσα στην τάξη. Την ίδια στιγμή, η διδασκαλία αμφιλεγόμενων ζητημάτων επιβάλλει την χρήση συγκεκριμένων μεθόδων. Ενώ σε πολλές άλλες περιπτώσεις θα επαρκούσε μια απλή αναφορά σε αποδεικτικά στοιχεία, τα αμφιλεγόμενα ζητήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά αποκλειστικά μέσω της αναφοράς σε πραγματικά δεδομένα. Οι μέθοδοι προσέγγισης θα πρέπει να επιτρέπουν τη διαχείριση της ποικιλίας των απόψεων, των αναπάντεχων θεμάτων ή ενεργειών που μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους. Επομένως, η εκμάθηση του τρόπου με τον οποίο θα πρέπει να διδάσκονται τα αμφιλεγόμενα ζητήματα εμπλουτίζει και διαφοροποιεί την «μεθοδολογική εργαλειοθήκη» του εκπαιδευτικού.