Γράφει η Γκέλυ Αρώνη
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στις 20 Νοεμβρίου θα συμπληρώσει 30 χρόνια από την επικύρωσή της στην Ελλάδα. Κι ενώ η σχετική συζήτηση γύρω από το γεγονός εστιάζει κυρίως στις απρόσωπες συλλογικές παραβιάσεις (κράτους, θεσμών, οργάνων και φορέων) κάποιοι λίγοι ασχολούμαστε με τους τρόπους που εμείς τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο μπορούμε να πάρουμε θέση και να δράσουμε. Για τα παιδιά αλλά κυρίως με τα παιδιά.
Έχοντας επικυρωθεί από όλες τις χώρες του κόσμου εκτός από δύο (ΗΠΑ και Σομαλία), η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί ιστορικά το πρώτο νομικά δεσμευτικό εργαλείο για τα ανθρώπινα δικαιώματα που χαίρει της μεγαλύτερης αποδοχής παγκοσμίως. Περιέχει το πλήρες φάσμα των ανθρώπινων δικαιωμάτων – ατομικά και πολιτικά, καθώς και οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Δύο προαιρετικά πρωτόκολλα, σχετικά με την εμπλοκή των παιδιών σε ένοπλες συρράξεις, και την πώληση παιδιών, την παιδική πορνεία και την παιδική πορνογραφία, υιοθετήθηκαν γι
α να ενισχύσουν τις διατάξεις της αρχικής Σύμβασης και τέθηκαν σε ισχύ, αντίστοιχα, στις 12 Φεβρουαρίου και στις 18 Ιανουαρίου του 2002. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει την εξελικτική διαδικασία στην οποία βρίσκονται τα ανθρώπινα δικαιώματα ακολουθώντας τις σύγχρονες εξελίξεις και προκλήσεις.
Για να έχουν τα παιδιά τη δυνατότητα να ασκήσουν τα δικαιώματα τους οφείλουν να έχουν την απαραίτητη γνώση και δεξιότητες. Εμείς ως ενήλικες οφείλουμε από την άλλη πλευρά να τους τα παρέχουμε. Η εκπαίδευση για για την Δημοκρατική Ιδιότητα του Πολίτη (EDC), και η εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (HRE) προτείνουν μια μεθοδολογία που βασίζεται σε τρεις διαστάσεις:
Μαθαίνουμε τα δικαιώματα (μάθηση περί δικαιωμάτων): Τα παιδιά γνωρίζουν και κατανοούν την έννοια των δικαιωμάτων καθώς και τα δικαιώματα που έχουν.
Εφαρμόζουμε τα δικαιώματα (μάθηση για τα δικαιώματα): Τα παιδιά μαθαίνουν και κυρίως ενθαρρύνονται να σέβονται και να κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους. Με αυτό τον τρόπο, εκπαιδεύονται ως ενημερωμένοι και ενεργοί πολίτες σε μια δημοκρατική κοινότητα.
Βιώνουμε τα δικαιώματα (Μάθηση μέσω δικαιωμάτων): Τα παιδιά βιώνουν τα δικαιώματα τους ως αρχές που διέπουν τη ζωή τους. Οι ενήλικοι γύρω τους συμπεριφέρονται με στάσεις, αξίες και δεξιότητες που αποτελούν παράδειγμα για τα παιδά.
Οι τρεις αυτές διαστάσεις της μάθησης υποστηρίζουν και συμπληρώνουν η μία την άλλη. Δίνουν σε εμάς, τους «σημαντικούς μεγάλους» στις ζωές των παιδιών μας, την υποχρέωση αλλά και το προνόμιο να προσφέρουμε ευκαιρίες και δυνατότητες για τη διδασκαλία, την αξιοποίηση, την εφαρμογή των Άρθρων της Σύμβασης σε καθημερινές πρακτικές και δράσεις. Είναι στο δικό μας χέρι και στις δικές μας μαθησιακές διαδικασίες να φροντίσουμε να αισθάνονται τα παιδιά πως είναι σεβαστά ως άτομα, και πως η γνώμη τους ακούγεται και λαμβάνεται υπόψη σε συζητήσεις και στη λήψη αποφάσεων που τα αφορούν.
Ο τρόπος που ο καθένας από εμάς συμβάλει στο να μάθουν, να βιώσουν και να εφαρμόσουν τα παιδιά τα δικαιώματα τους πρέπει να γίνεται αντικείμενο αναστοχασμού των πρακτικών και των μεθόδων που συνειδητά επιλέγουμε ή ασυνείδητα χρησιμοποιούμε στη διάδραση μας με αυτά. Για περισσότερα πάνω στο θέμα, ιδιαίτερα αν είστε επαγγελματίας που δουλεύει με παιδιά μπορείτε να επισκεφτείτε το σύνδεσμο:
